Na društvenim mrežama pojavila se tvrdnja (arhivirano) da je tokom tajne operacije iz 1957. godine, pod nazivom Operacija Tišina, živo tkivo bilo izloženo frekvenciji od 7,83 Hz, navodno identičnoj Šumanovoj rezonanci, a rezultat je bio zaustavljanje propadanja ćelija, samoispravljanje DNK i zacjeljivanje rana u roku od nekoliko minuta.
A objava je propraćena ‘replikom’ tajnog dokumenta koji bi vjerovatno trebalo da doprinese uvjerljivosti.
ZABRANJENA FREKVENCIJA – FREKVENCIJA KOJA ZAUSTAVLJA PROPADANJE STANICA 🧐👀💯‼️
Godine 1957. tijekom Hladnog rata, kada su znanstveni i vojni projekti pomakli granice ljudskog znanja, duboko pod zemljom je proveden tajni eksperiment poznat kao “Operacija Tišina”. Znanstvenici su izložili živo tkivo frekvenciji identičnoj Zemljinoj prirodnoj rezonanci – 7,83 Hz. Rezultati su prkosili logici: Ćelije su prestale propadati. DNK se počeo samoispravljati. Rane zapečaćene za nekoliko minuta. Otkriće je odmah bilo povjerljivo, a dokumenti i datoteke zaključane i označene kao “TOP SECRET” nestali su iz arhiva, a svjedoci su kasnije pričali da su vlade pokušale rezonanciju pretvoriti u oružje umjesto da je iskoriste za poboljšanje života ljudi. U roku od nekoliko mjeseci, cijeli laboratorij je rastavljen, a ostalo je samo nekoliko preživjelih dokumenata- jedan od njih pod nazivom “Operacija Tišina (1957)”. Može li prirodna Zemljina rezonance za koju kažu da iznosi 7,83 Hz biti prava tajna ljudskog oporavka!?
Zdrav razum i logika nalažu da se ovako senzacionalne tvrdnje moraju preispitati.
Frekvencija od približno 7,83 Hz često se navodi kao ‘temeljna’ frekvencija Šumanove rezonance (arhivirano) – elektromagnetnog fenomena koji nastaje u ‘kavitetu’ između površine Zemlje i jonosfere. U naučnoj literaturi navedeno je da osnovni mod iznosi upravo ~7,83 Hz, čime se objašnjava zašto je ta cifra u međuvremenu postala predmet brojnih spekulacija. Međutim, to ne znači da je ova vrijednost konstantna u svim uslovima. Ona fluktuira u zavisnosti od atmosferskih uslova, aktivnosti munja i geomagnetnih promjena.
Naučna istraživanja (arhivirano), koja je (između ostalih) sprovodila NASA, su pokazala da ljudski organizam može biti osjetljiv na promjene u geomagnetnom okruženju, uključujući i Šumanovu rezonancu. Primijećene su blage korelacije između aktivnosti srca (npr. varijabilnosti srčanog ritma) i faktora poput brzine solarnog vjetra, intenziteta geomagnetnih oluja i oscilacija u elektromagnetnom polju Zemlje. Međutim, efekti su veoma slabi, neujednačeni i zahtijevaju dalja istraživanja. Zaključak relevantnih naučnih radova je da ljudski autonomni nervni sistem možda reaguje na ovakve promjene, ali u obimu koji se ne može tumačiti kao regeneracija tkiva, ispravljanje DNK ili trenutno zacjeljivanje rana.
Sličan ton zadržava i pregled dostupne naučne literature u bazi PubMed, koja se fokusira na uticaj elektromagnetnih talasa ekstremno niskih frekvencija na ljudsku fiziologiju. Iako se u pojedinim studijama (arhivirano) pominju potencijalne korelacije sa moždanim ritmovima i kardiovaskularnim parametrima, stručna ocjena ostaje jasna: ti efekti su zanemarljivo slabi, često na granici statističke značajnosti, i nipošto se ne mogu tumačiti kao uzročni. Još važnije, u kompletnom pregledu nema nijednog kontrolisanog eksperimenta koji bi čak i indicirao mogućnost da ove frekvencije imaju regenerativni ili terapeutski efekat na ćelijski ili genetski nivo. Tvrdnje o „samoizlječenju DNK“ i „trenutnom zatvaranju rana“ potpuno su odsutne iz stvarne nauke i bliže su scenariju iz naučne fantastike nego zaključku iz laboratorije.
Dakle, scenario iz sporne tvrdnje, da bi uopšte bio vjerodostojan, zahtijevao bi postojanje relevantnih publikacija, arhivske građe, barem minimalnih naznaka u istoriji biomedicinskih istraživanja ili eksperimentalne biologije iz tog perioda. Međutim, pretrage zvaničnih naučnih baza poput PubMed-a i JSTOR-a, kao i dostupnih vojnih i naučnih arhiva, ne otkrivaju nikakav trag o postojanju eksperimenta sa tim nazivom, niti bilo kakvih rezultata koji bi podržali takve tvrdnje. Nijedna kredibilna institucija, bilo da je riječ o NASA i, Evropskoj svemirskoj agenciji ili univerzitetima sa relevantnim biomedicinskim programima, nikada nije evidentirala ni sprovela nešto slično.
Fotografija koja se prikazuje kao dokaz o eksperimentu iz 1957. godine više podsjeća na filmski rekvizit nego na pravi dokument. Slova izgledaju kao da su pisana savremenim digitalnim fontom koji oponaša pisaću mašinu, dijagram frekvencije djeluje vještački i pojednostavljeno, a oznake poput „TOP SECRET“ više liče na ukrase nego na stvarne pečate iz tog vremena. Sve ukazuje na to da je ovaj vizual najvjerovatnije napravljen uz pomoć digitalnih alata, kako bi izgledao tajanstveno, ali bez stvarne vjerodostojnosti.
Drugim riječima: tvrdnja djeluje kao izmišljena priča, potencijalno inspirisana motivima tajnih vojnih eksperimenta, ali bez ikakvih vjerodostojnih izvora koji je podržavaju.
Teorije koje plasiraju Šumanovu rezonancu kao „tajnu zvučnu frekvenciju“ koja može da transformiše ljudsku svijest, tijelo ili ubrza vrijeme nisu novost i postoje već decenijama, ali vrlo lako ostaju u sjenci ozbiljne nauke. Takve tvrdnje se u relevantnim izvorima opisuju kao neutemeljene i svrstavaju u domen pseudonauke (arhivirano).
Na kraju, radi se o još jednoj objavi koja će dobiti ocjene – pseudonauka i teorija zavjere.
Ocjenu “Pseudonauka” dobija medijski izvještaj koji pokušava da određena mišljenja, stavove, vrijednosti ili nalaze dobijene nenaučnim metodom, predstavi kao naučna otkrića ili činjenice. U ovakvim izvještajima često se pogrešno ili manipulativno interpretiraju postojeća naučna istraživanja, ili se poziva na istraživanja koja nisu u skladu sa naučnom provjerom i utvrđivanjem činjenica.
Ocjenu “Teorija zavjere” dobija medijski izvještaj koji daje neistinit ili neprovjerljiv opis neke pojave, događaja ili osobe, predstavljajući ih kao dio ili rezultat skrivenog plana (“zavjere”). Za ovakve sadržaje karakteristično je da iznose niz tvrdnji, predstavljenih kao činjenice, između kojih se utvrđuju uzročno posljedične veze, bez nuđenja bilo kakvih kredibilnih dokaza.