Josip Broz Tito vječita je tema rasprava i diskusija, ali i revizionizma i dezinformacija. I ovoga puta, popularnom revizionističkom tvrdnjom koja se često ponavlja, Tito se pokušava predstaviti kao neko ko je bio, u najmanju ruku, indiferentan kada je u pitanju logor u Jasenovcu u kojem su počinjeni neopisivi zločini tokom Drugog svjetskog rata.
„Josip Broz Tito zvanično nikada nije odao poštu žrtvama logora smrti Jasenovac niti je prisustvovao bilo kojoj javnoj manifestaciji održanoj na tom stratištu. U eri njegove vladavine, stradanje u NDH nije prikrivano, ali je u duhu tadašnje politike „bratstva i jedinstva“ nacionalno određenje žrtava i zločinaca sistemski izbegavano. To je dovelo do svojevrsnog jugoslovenskog fenomena javnog sećanja na zločine, koji je, paradoksalno, podrazumevao zaborav njegovih ključnih okolnosti, uzroka i posledica. Analize relacija komunističkih vlasti i ustaških zločina obično u središte stavljaju Titov odnos prema logoru smrti kraj Save. Istoričari uglavnom spekulišu da je Broz dva puta dolazio u Jasenovac, ali pijetet i poštu ubijenim Srbima, Jevrejima, Romima i hrvatskim antifašistima javno nikada nije odao. Ne postoji nijedna Brozova fotografija iz Jasenovca, niti je iko video da je tamo položio makar buket cveća“, kaže se i njihovom tekstu.
Ipak, činjenice i istorijski zapisi nam govore drugo. Tito, kako se i govori u tekstu, ali uz ogradu da su u pitanju spekulacije, jeste dva puta bio u Jasenovcu.
Istoričar Dejan Ristić takođe je potvrdio da je Tito dva puta bio u Jasenovcu i da su priče o tome da ga nikada nije posjetio jedna od najvećih zabluda.
Dakle, Josip Broz Tito je dva puta bio u Jasenovcu, iako je tačno da ne postoji fotografija iz tih posjeta, ali postoje istorijski zapisi koji to potvrđuju.
Ovu objavu ocijenili smo kao istorijski revizionizam.
Ocjenu ‘’Istorijski revizionizam’’ dobija medijski izvještaj koji sadrži svjesno, namjerno i netačno interpretiranje ili falsifikovanje istorijskih činjenica utvrđenih kroz relevantna naučna istraživanja.
Takođe, objavu smo ocijenili kao dezinformaciju.
Ocjenu “Dezinformacija” dobija medijski izvještaj koji u sebi sadrži “miks” činjenica i netačnog ili poluistinitog sadržaja. U ovakvim slučajevima, mediji ne moraju nužno biti svjesni netačnih informacija koje su objavljene zajedno sa istinitim. Takođe, ovom ocjenom biće tretirani i izvještaji koji imaju lažne atribucije ili naslove koji ne oslikavaju tekst u smislu tačnosti informacija.
