PCR testiranje kao najpouzdanija metoda utvrđivanja da li neko u sebi nosi koronavirus konstantno je na meti dezinformacija.
Od pouzdanosti PCR testa, preko izvrtanja izjava njegovog tvorca, do načina uzimanja brisa, sve ove teme dezinformatori su „obradili“ i proširili društvenim mrežama.
Sada se na društvenim mrežama pojavila objava sa navodnom ilustracijom uzimanja brisa iz nosa uz opis:
Kao prvo, fotografija iskorištena u objavi nema nikakve veze sa uzimanjem brisa iz nosa.
U pitanju je ilustracija takozvane endoskopske operacije, a fotografija se nalazi na sajtu brainandspine.in
Do mozga je, iz nosne šupljine, moguće doći samo putem sfenoidnog sinusa do kojeg se dolazi iz gornje nosne školjke. Kroz njega se može hirurški pristupiti i na hipofizu, što je važno pri operaciji tumora te žlijezde (Fanghänel J, Pera F, Anderhuber F, Nitsch R. Waldeyerova anatomija čovjeka). Bris iz nosa za mikrobiološke pretrage uzima se, međutim, iz donje nosne školjke.
Prema uputima za uzimanje risaa nazofarinksa za testiranje na SARS-CoV-2 objavljenima na stranicama Nastavnog zavoda za javno zdravstvo Andrija Štampar, štapić za uzorkovanje uvlači se u nozdrvu uz donji desni hodnik do nazofarinksa, odnosno nosnog ždrijela. Nakon toga štapić se zarotira par puta kako bi se uzeo bris s nosnog ždrijela.
Dalje, doktorka Liz Kuldtard iz Britanske asocijacije neuronauke, pojasnila je da štapić prilikom brisa ne može doći do hematoencefalne pregrade, odnosno krvno-moždane barijere bez upotrebe značajne sile kojom bi se probili slojevi tkiva i kosti koji se nalaze između nosa i mozga.
Takođe, u uputstvima Svjetske zdravstvene organizacije za uzimanje brisa navodi se da se u nos ubacuje štapić koji na vrhu ima suvi poliester.
I američki Centar za prevenciju i suzbijanje bolesti (CDC) propisuje da se u nos ubacuje samo sintetičko vlakno na vrhu štapića.
To znači da uzimanje brisa iz nosa nema nikakve veze sa mozgom niti se nešto „u glavu stavlja štapom“.
Ovu objavu ocijenili smo kao dezinformaciju. Ocjenu “Dezinformacija” dobija medijski izvještaj koji u sebi sadrži “miks” činjenica i netačnog ili poluistinitog sadržaja. U ovakvim slučajevima, mediji ne moraju nužno biti svjesni netačnih informacija koje su objavljene zajedno sa istinitim. Takođe, ovom ocjenom biće tretirani i izvještaji koji imaju lažne atribucije ili naslove koji ne oslikavaju tekst u smislu tačnosti informacija.
Viralne objave: Dezinformacija
